ระยะทางในอวกาศนั้นเป็นระยะทางที่ไกลแสนไกล ไกลเกินกว่าที่มนุษย์จะสามารถเข้าใจได้อย่างแท้จริง
ถ้าเราสมมติให้ดวงอาทิตย์ซึ่งแทนด้วยลูกฟุตบอลของเรามีขนาด 20 เซนติเมตร ตั้งอยู่ที่ประตูฟุตบอล ดวงอาทิตย์ของเรานั้นจะเต็มไปด้วยความว่างเปล่าจนกระทั่งเราเดินมาถึงระยะทางประมาณ 8 เมตรเราจะได้พบกับเม็ดทรายเล็กๆ คือดาวพุธ
ต่อมาที่ระยะอมาที่ระยะอมาที่ระยะอมาที่ระยะ 15 เมตรเราจะพบกับก้อนกรวดเล็กซึ่งแทนดาวศุกร์ ที่ระยะนี้ดาวศุกร์ห่างออกมาจากดวงอาทิตย์พอสมควรทำให้อุณหภูมิลดลงมาแต่ด้วยสภาวะเรือนกระจกแบบกู่ไม่กลับทำให้ดาวศุกร์มีอุณหภูมิพื้นผิวที่ร้อนพอที่จะทำให้ตะกั่วหลอมละลายได้
ระยะ 21 เมตรเราจะพบกับก้อนกรวดขนาดไม่เกิน 2 มิลลิเมตร ที่แทนโลกของเรา ระยะนี้เป็นระยะที่พอเหมาะทำให้โลกมีอุณหภูมิที่ไม่ร้อนและไม่หนาวจนเกินไป เอื้อต่อการมีอยู่ของสิ่งมีชีวิต บนพื้นผิวของก้อนกรวดก้อนนี้คือทุกคนบนโลกที่เรารู้จัก ภาพทุกภาพที่เราเคยเห็น ประเทศ ศาสนา แนวความคิด ลัทธิ และสิ่งสร้างสรรค์ทั้งปวงของมวลมนุษยชาติ ล้วนถือกำเนิดขึ้นมาจากพื้นผิวเล็กๆของก้อนกรวดก้อนนี้ ห่างเพียง 5 เซนติเมตร จะมีเมล็ดทรายขนาดเพียง 0.5 มิลลิเมตร ซึ่งก็คือดวงจันทร์ของเราในแบบจำลองนี้ระยะทาง 5 เซนติเมตร ที่ไม่กว้างไปกว่าโทรศัพท์มือถือของเราแทนระยะทางถึงวัตถุที่ใกล้โลกที่สุดและเป็นตัวแทนถึงระยะทางที่ไกลที่สุดที่มนุษย์คนใดเคยเดินทางไปถึง นักบินอวกาศอะพอลโลใช้เวลาถึง 3 วันในการเดินทางไปยังดวงจันทร์ของเรา
ดังนั้น ถ้าหากเราจะเดินทางไปดาวเนปจูนด้วยความเร็วเท่ายานอวกาศในโครงการอะพอลโลเราจะใช้เวลาถึง 100 ปีจึงจะสามารถไปเยือนดาวเคราะห์ดวงสุดท้ายของระบบสุริยะได้
หากต้องการเดินทางไปยังดาวแอลฟ่าเซ็นทอรี ระบบดาวฤกษ์ที่ใกล้โลกที่สุดที่อยู่ห่างออกไป 4 ปีแสง ในแบบจำลองนี้ จะต้องเดินทางจากกรุงเทพมหานครไปจนถึงตอนปลายสุดของเกาะฮอกไกโด เท่ากับเป็นระยะทางห่างออกไปถึง 5804 กิโลเมตร
ระยะทางอันมหาศาลในเอกภพนั้นเป็นอุปสรรคอย่างยิ่งต่อการเดินทางในอวกาศ และทุกวันนี้เรายังไม่มีคำตอบว่าเราจะสามารถย้ายถิ่นฐานไปยังดาวดวงใดได้อีกในอนาคตอันใกล้ นั่นหมายความว่า ไม่ว่าเราจะพอใจกับโลกใบนี้หรือไม่ก็ตาม นี่ก็เป็นเพียงโลกใบเดียวที่เรารู้จักและเราจะต้องอยู่กับมันไปอีกนาน
----------- ก่อนหน้า : ปฐมบทของจักรวาล EP1 ถัดไป : บรรพบุรุษยุคแรกเริ่ม EP3 ----------- อ้างอิง - National Geographic - TheMatter
Comments